door Angelique | 27 december 2019 | Blog
Kerst is weer voorbij en ik heb ervan genoten. Nu maken wij er geen mega festijn van. We zijn in klein gezelschap lekker samen met weinig verplichtingen. Echt een fijn feestje met wat meer glitters, lichtjes en lekker eten dan normaal. Maar na dat fijne kerstfeest komen er een paar van die rare dagen. De een is vrij, de ander werkt weer. Er moet weer gewassen, gestofzuigd en boodschappen gedaan. En toch zijn daar nog die lichtjes en die glitters terwijl het voelt als een normale dag van het jaar.
Verwarrend vind ik het altijd. Het voelt alsof ik gewoon door moet met ‘mijn ding’ maar ik voel ook dat ik even in een winterslaap wil. Even niets, gewoon op sloffen en huispak door het huis scharrelen voor een paar dagen. Dingen doen die ik spontaan bedenk.
Onderzoeken wat gevoelens je vertellen.
Deze tegenstrijdige gevoelens heb ik voor mijzelf onderzocht. Moet ik echt nog door met mijn ‘ding doen’? Of ben ik écht te moe nu en heb ik rust nodig? Ik kwam tot de conclusie dat beide gevoelens kloppen. Er moeten zakelijk gezien écht nog een paar dingen afgerond worden voor het einde van dit jaar maar zeker niet alles op het lijstje heeft hoge prioriteit. En ja, ik ben ook moe en voel dat ik wat bezinningstijd nodig heb om met een volle batterij 2020 in te vliegen.
Dus maakte ik een afspraak met mijzelf. Je mag doorwerken tot 27 december en dan gaat op werkgebied alles even offline. Of het werk nu wel of niet af is, dat maakt niet uit, na deze datum wordt er niets meer gedaan. Dan mag je tot 6 januari heerlijk bezinnen, in stilte zijn met jezelf, schilderen of iets leuks doen met man en kinderen.
Een keiharde afspraak met mijzelf dus. En dat is nodig voor mij. Anders blijft mijn kritische stemmetje maar tetteren dat ik dat en dat ook nog wel even kan doen. Met deze harde afspraak dwing ik mijzelf om focus te leggen en prioriteiten te stellen. Ik heb immers maar tot en met vandaag.
En het stilt ook het kritische stemmetje na vandaag. Door dit soort afspraken te maken met mijzelf is het stemmetje verdwenen. Er keert een soort rust voor terug van waaruit soms weer hele mooie nieuwe ideeën ontstaan. Daar hoef ik nog even niets mee, ik noteer ze enkel voor volgend jaar.
Wat er zou gebeuren als ik deze afspraak met mijzelf niet maak?
Dan zou ik heel onrustig worden. Want mijn kritische stem zou mij aan het werk willen hebben. Mijn gevoel zou tegenstribbelen en elke gelegenheid aanpakken om niets te doen. Mijn focus zou weg zijn waardoor ik én niet aan mijn taken toe kom én niet aan mijn ontspanning. Ik zou geïrriteerd en chagrijnig worden van mijzelf. En daar zou mijn omgeving ook last van krijgen. Voor niemand écht leuk dus en nog het minst voor mijzelf.
Plots zou het nieuwjaar zijn … weg time-out moment!
Om rust en evenwicht te ervaren is nu juist die time-out zo belangrijk. Stress op zich is niet slecht voor ons, sterker nog, vaak helpt het ons juist iets goed en snel af te krijgen of om juiste beslissingen te nemen. Wanneer je meer balans in je leven wil gaat het nu net om die time-out momenten.
En ik schrijf dit nu zo simpel op maar zo simpel is het zeker niet. Het kostte mij nogal wat jaren om hier een goede balans in te vinden. Om te durven kiezen voor wat ik nodig had in plaats van te doen wat ik dacht dat nodig was.
Balans vinden gaat over opkomen voor jezelf, zonder hierbij het gevoel te hebben dat je een ander kwetst. Het gaat over durven toegeven aan jezelf wat je nodig hebt en durven zeggen wat je wil. Je eigen pad volgen zonder schuldgevoel of angst wat een ander ervan vindt.
Je hebt hier zelfvertrouwen, zelfkennis, lef en leiderschap voor nodig. En een flinke dosis zelfliefde om hier ook écht werk van te maken!
Want zeg nu zelf …. Een jaar is zó voorbij! En een leven ook.
Wil jij het graag anders? Wil je meer luisteren naar wat je nodig hebt? Werken aan je zelfvertrouwen, aan je zelfliefde. Wil je meer leiderschap over je leven? Gun jezelf in deze laatste dagen van 2019 dan de ruimte om hierbij stil te staan.
En doe er wat aan! Het leven is veel te kort en te kostbaar om niet te doen wat jij nodig hebt.
Ik help je hierbij met alle liefde.
Nu ga ik afsluiten en genieten van een weekje niets. Ik gun ook jou een rustige afsluiting van 2019 om vol energie 2020 in te knallen!
Liefs Angelique
Meer over mij:
Ik ben Angelique Schetters, een optimistisch mensenmens, een doener en een doorzetter met een missie om mensen te ondersteunen om hun drukke, actieve bestaan vanuit evenwicht, ontspanning en plezier te leven.
Het is in mijn ogen namelijk niet de bedoeling dat we een “ratrace” maken van ons leven. Je bent hier niet om taken te vervullen, verwachtingen van anderen waar te maken, een mooi decor te bouwen voor de buitenwereld en gave dingen te doen voor op social media.
Je bent hier om écht iets bij te dragen. Vooral voor jezelf. Om dingen te doen die je energie geven, om te leven naar de waarden en normen van jezelf. Het gaat er om dat je in de basis goed weet wie jij bent en waar je voor wil staan. Dat je leert te dansen in het moment zodat je ook de minder leuke kanten van het leven het hoofd kunt bieden.
Mijn trajecten zijn er op gericht om jou (weer) zelfbewust leiderschap over je leven te laten nemen. Om gezonde keuzes te maken waardoor er een goede balans kan ontstaan tussen werk en privé. Zodat jij een druk, actief leven kunt leiden vanuit evenwicht, plezier en ontspanning.
Wil je meer weten over mij of mijn trajecten? Kijk dan hier eens rond: https://inzichtnaarevenwicht.nl
door Angelique | 19 november 2019 | Blog
Veel mensen zitten een beetje vast, vast in de ratrace van het leven.
We rennen en vliegen, hebben het met van alles en nog wat enorm druk. Er is gewoon geen tijd om de dingen te doen die goed voor ons zijn zoals sporten, gezond eten, mediteren, ontspannen of tijd met onze geliefden doorbrengen.
Overal willen we het beste van onszelf laten zien. In de ochtend roep je thuis nog dat je écht vanavond op tijd thuis bent om samen te eten. En eenmaal op je werk ontstaat al snel de gedachten dat je écht vandaag niet om 5 uur kunt vertrekken, daarvoor is het veel te druk. En zo ontstaat de disbalans.
Wat maakt dat je het zo druk hebt?
Er zijn zo veel goede redenen te bedenken waarom je het zo druk hebt. Maar ontstaat de meeste drukte eigenlijk niet vooral in jezelf?
- Omdat je jezelf dingen oplegt die je wil bereiken.
- Om indruk te maken op anderen.
- Doordat je niet volledig durft te kiezen voor dat wat jij belangrijk vindt.
- Vanwege de angst wat anderen van je vinden.
- Vanwege het feit dat je dan niet aan alle verwachtingen voldoet.
Als jij eerlijk zou zijn naar jezelf.
Wat zou er met jouw drukte gebeuren als je bovenstaande los kunt laten. Wat zou jij dan niet meer doen? Zou je die promotie, naar die nog drukkere baan, dan nog wel willen? Zou dat vrijstaande huis nog nodig zijn? Zou je je werk dan nog boven je gezin stellen? Zou je nog tijd investeren in ‘vriendschappen’ die voelen als een verplichtingen? Zou je in het weekend je mail nog willen checken?
Voor een groot deel creëer jij zelf jouw drukte. Je neemt niet de tijd om stil te staan en te reflecteren op dat wat jij écht belangrijk vindt in het leven. Daar ligt de oplossing. Sta eens even stil, waar ren je nu precies achteraan? Is dit wat je voor ogen had met jouw leven?
Uit de ratrace stappen.
Dat reflecteren op je leven is hartstikke spannend. Want wat nu als blijkt dat je niet langer mee wil doen met de ratrace. Moet het stuur dan 180 graden om?
Welnee, maak kleine stapjes. Ga eerst eens onderzoeken wat jou daar al die tijd heeft gehouden? Werk daar eerst aan en ga dan kijken welke stappen je kunt maken om meer in balans te komen. Om weer meer ontspannen en genietend door het leven te gaan. Als coach begeleid ik je graag bij dit proces. Wees vrij om een gratis Inzicht gesprek met mij te plannen. Mailen naar angelique@inzichtnaarevenwicht mag natuurlijk ook. Dan kijken we samen hoe dit pad er voor jou uit zou kunnen zien.
Liefs Angelique
door Angelique | 6 november 2019 | Blog
Jij als pasgeboren baby zo schattig en klein, zuiver, speels en helder. Nog helemaal puur natuur en puur jezelf.
Je groeit op in een gezin of een andere omgeving waar je een ‘opvoeding’ krijgt. Er wordt je geleerd hoe jij je moet gedragen. Je ouders, opvoeders, leraren en de maatschappij, iedereen doet zijn best om ervoor te zorgen dat jij als kind past in hoe zij vinden dat jij behoort te zijn.
Dit doen zij meestal met de beste intenties en uit liefde. Maar jij bent uniek. Geen enkele ouder of opvoeder kan jouw specifieke behoeften volledig vervullen. Je ouders hebben in hun verleden immers ook bepaalde ervaringen opgedaan, die zij onbewust weer doorgeven. Net zoals hun ouders bij hen deden en zoals jij waarschijnlijk gaat doen bij jouw kinderen. Het is een ongoing proces ?. Ongetwijfeld hebben ze het beste van zichzelf aan jou gegeven, het beste wat voor hen mogelijk was.
Alleen was het ook datgene wat jij nodig had?
Er wordt ons als kind geleerd om dat de doen wat de ander zegt dat goed voor ons is. Hiermee verliezen we in meerdere of mindere mate onze eigenheid. Als kind kun je niet anders dan je aanpassen, je bent immers afhankelijk. Ons instinct geeft ons in dat we, om te overleven, moeten zorgen dat we erbij horen. Dit gaat volledig onbewust.
Om de liefde en de aandacht te krijgen die je nodig hebt ga je bepaald gedrag vertonen wat gewenst is. Want als degene die voor jou belangrijk is, tevreden is, dan krijg je de liefde en erkenning die jij als kind nodig hebt.
Zo werkt ons onbewuste mechanisme, wat wij daar ook van vinden, het is zoals het is.
Je ontwikkelt een patroon van anders moeten zijn dan je bent.
Niet volledig jezelf mogen zijn voelt niet prettig. En als je iets niet prettig vindt probeer je ervan af te komen. Als kind leren we dus al snel om dit gevoel te ontkennen, het te vergeten. Dit deel van onszelf noemen we het ‘gekwetste innerlijke kind’.
Je leert jezelf al snel aan om een aangeleerde rol te spelen. Hier ga je jezelf mee identificeren. En zo wordt het jouw persoonlijkheid. Je draagt een masker. Je bent bijvoorbeeld “die stoere” of “die zorgzame”. Je hebt jezelf een rol aangemeten die, in jouw kindertijd, het meeste succesvol is en het minst vervelende gevoelens oplevert.
Wanneer je volwassen wordt kan het dan zomaar zijn dat je jezelf, op een gegeven moment, niet meer helemaal herkend. Je krijgt een onbestemd gevoel, een soort gemis. Er gaan dan vragen spelen als;
- Is dit alles?
- Is dit leven nu écht hoe ik het wil?
- Hoe lang blijf ik nog tegen dezelfde dingen aanlopen, wanneer gaat het nu eens anders?
- Hoe lang moet ik nog iemand zijn die ik niet ben?
- Wanneer ga ik datgene doen wat ik in mijn hart zo graag wil?
Er komt een verlangen om jezelf terug te vinden. Want helemaal weg is die pure jij nooit. Je kunt er gewoon terug naar op zoek.
Het gekwetste innerlijk kind gaan herkennen
Om jezelf terug te vinden kun je dan op zoek gaan naar je passie, naar je verlangen, naar de manier van leven die jij écht graag zou willen.
Alleen de kans dat je deze vindt en toch terug in oude patronen valt is groot. Je zult waarschijnlijk blijven doen wat je altijd deed. Nuttiger is het om op zoek te gaan naar het stukje ‘gekwetste innerlijk kind’. Daar ligt de oplossing om je maskers en je patronen los te laten.
Dat gekwetste stukje opzoeken is best lastig. Je stopt het immers al héél lang goed weg zodat je het zou vergeten. Wat het nog extra lastig maakt is onze angst om hiermee niet loyaal te zijn naar onze ouders. Ik hoor het mensen vaak nog even extra benoemen als we op zoek zijn naar dit gekwetste deel “maar mijn ouders waren héél lief hoor”.
En dat geloof ik dan meteen. Het gaat hier ook niet over oordelen naar ouders of opvoeders. Het gaat over hoe “jij het hebt ervaren”. Het gaat hier écht alleen over jou.
Door jouw gekwetste kind te leren kennen kun je patronen gaan doorbreken. Je kunt gaan voelen hoe het was, je kunt jezelf vragen gaan stellen, je kunt gaan accepteren dat jij het zo hebt gevoeld. Je kunt leren zien waar jouw beperkende overtuigingen en overlevingsstrategieën vandaan komen. Dan kun je als ‘volwassen jij’ gaan kijken of je deze strategieën en overtuigingen nog nodig hebt? Kloppen zij nog? Wat kun je nu wel wat je toen nog niet kon?
Zo is het mogelijk om je ware zelf weer terug te vinden. Om patronen te doorbreken waardoor je keuzes kunt gaan maken die bij jouw volwassen zelf passen.
Een ware ontdekkingsreis
Een hele reis dat ben ik zeker met je eens.? En alleen reizen maakt de reis niet makkelijker. Het is vaak fijn om iemand te hebben die je het vertrouwen geeft dat je verder mag kijken. Dit kan met behulp van een coach in een 1 op 1 traject. Maar dit kan ook met familieopstellingen. Waarbij je na één opstelling vaak zelf alweer een eind op pad kunt. Soms is dit al voldoende. En soms voel je na een tijdje, ik ga nog een keer, even verder kijken wat er nog voor mij ligt om te ontdekken.
Wat je ook kiest, een reis alleen of in gezelschap …. het is absoluut de moeite waard om op reis te gaan!
Wil je meer weten over een 1 op 1 traject kijk dan gerust eens hier https://inzichtnaarevenwicht.nl/programma/individueel/ Wanneer je meer wil weten over familieopstellingen neus dan hier gerust eens verder; https://inzichtnaarevenwicht.nl/programma/workshops/familieopstellingen%20kennismaken/
door Angelique | 8 oktober 2019 | Blog
Het klinkt zo simpel “zijn zoals je bent”. Toch is dit lang niet voor iedereen vanzelfsprekend. Veel mensen weten helemaal niet zo goed wie ze zijn, hoe ze zich willen gedragen of wat ze nu écht belangrijk vinden. Ze zijn een “rol” aan gaan nemen zoals ze verwachten te moeten zijn. In dit blog vertel ik je meer over hoe dit ontstaat maar vooral ook wat je zelf kunt doen om dit te veranderen.
We worden puur geboren
We komen ter wereld en maken ons niet druk over wat er van ons verwacht wordt. Sterker nog we geven heel duidelijk aan wat wij van de anderen verwachten. We huilen als we honger hebben of als onze broek verschoond moet worden. Kirren om langer geknuffeld te worden en leren al snel lachen zodat onze favoriete tante wat langer boven onze box blijft hangen. ? Maar al snel leren we wat er van ons verwacht wordt. Hoe we ons moeten gedragen (roepen door de klas is niet gewenst) en hoe we moeten zijn (jongens zijn stoer, meisjes zijn lief). Stereotype denk je nu misschien maar in de meeste gevallen is dit wat er gebeurd. Ouders, leraren, klasgenootjes en vriendjes iedereen heeft bepaalde verwachtingen van je. Wij mensen willen graag aan die verwachtingen voldoen omdat we bang zijn voor de gevolgen als we het niet doen. Angst voor afwijzing, de pijn van niet goed genoeg zijn, bang om niet gezien te worden. Al deze zaken hoeven niet eens reëel te zijn, ze zitten wellicht enkel in ons eigen hoofd, maar als kind doen we er alles aan om deze gevoelens te vermijden. Dan al kan het dus gebeuren dat we een “rol” aannemen die eigenlijk niet bij ons past. Dit hebben we vaak niet eens in de gaten. Het wordt als het ware onze nieuwe identiteit. En van daaruit gaan we studeren, werken en ontwikkelen we onze rol verder. We komen steeds verder van onszelf af te staan.
Is “niet jezelf zijn” een probleem?
Als je niet “gewoon kunt zijn wie je bent” vanuit jouw waarden en jouw normen dan gaat dat op den duur wringen. Mijn ervaring is dat mensen er vaak niet direct hun vinger op kunnen leggen. Het gaat vaak om een knagend gevoel van “is dit het nou?” of “ik weet het niet zo goed meer” of “waarom kom ik altijd in deze situaties terecht”. Zelf heb ik dit ook een tijd gehad. Ik had alles voor de buitenwereld goed voor elkaar, een mooi gezin, een leuke baan, een mooi huis, twee auto’s voor de deur en toffe vakanties. En toch voelde ik mij niet gelukkig. Sterker nog ik werd steeds onzekerder. Dat is wat er gebeurd als je niet leeft zoals je bent. Je kunt het onveilige gevoel krijgen dat je je leven niet meer in de hand hebt. Je wordt onzeker, je gaat oordelen over anderen en misschien nog wel het meest over jezelf. Dit kan zorgen voor stress en wekt telkens de vraag: ben ik wel goed ‘genoeg’ of ‘vinden’ anderen mij wel goed ‘genoeg’.
Tijd voor verandering!
Ik vond die tijd zeker niet fijn maar wel leerzaam. Want je hebt altijd de keus om de boel te veranderen natuurlijk. Hoe doe je dat dan? Hoe kom je weer terug bij “gewoon zijn wie je bent”? Door aan jezelf te werken! Door te kijken naar wie je was, wat jij leuk vond, en wat maakt dat je jezelf hebt aangepast. Dit is niet makkelijk maar toch kun jij hier zelf goed mee aan de slag gaan. Probeer de volgende 3 oefeningen eens:
- Kijk eens terug naar wat je als kind écht leuk vond om te doen. Schrijf dat eens allemaal op. Echt alles! Alle dingen waar jij heel blij van werd. – Hoeveel dingen (wellicht in de volwassen variant) doe je hier nog van? – Wat zou je hiervan meer willen doen? – Welke kleine stapjes zou jij kunnen maken om die dingen meer te gaan doen? Een simpele oefening om al een stukje dichter terug bij jezelf te komen. Om weer te gaan voelen hoe dat was.
- Ga eens na, en schrijf eens op, wat er bij jou van binnen écht gebeurt wanneer je merkt dat je weer “aan het voldoen bent aan verwachtingen”. – Wat denk je dat er gebeurt als je het niet doet? – Waar ben jij bang voor? – Waar zit jouw angst? Dit geeft je inzicht in wat er achter jouw gedrag zit. Kloppen jouw gedachten en gevoelens? Zijn deze nog reëel? Of ben je dit ergens in jouw leven gaan geloven en kloppen ze niet (meer)?
- Ga eens na welke verwachtingen jij jezelf hebt opgelegd. Welke rol heb jij jezelf aangemeten? En wat zit hierachter voor jou? Ik zal wat voorbeelden geven zodat het wellicht wat duidelijker wordt wat ik bedoel: – De stoere, zelfverzekerde: wellicht ben je gaan geloven dat je niet mag laten zien dat je iets spannend vindt of dat je onzeker bent. – De pleaser: wellicht ben je gaan geloven dat jij je best moet doen om erbij te mogen horen. – De harde werker: Wellicht ben je gaat geloven dat je, als je maar hard genoeg werkt, wel gezien wordt. Door dit inzichtelijk te maken ben je beter in staat om te gaan zien of de rol die jij jezelf hebt aangemeten je nog wel past. En kun je leren om de bevestiging die jij zoekt te vinden bij jezelf.
Ben wie je bent! Daar word je zoveel gelukkiger van.
Gewoon zijn wie je bent is dus zeker niet simpel. Maar absoluut wel mogelijk. Het vraagt ontwikkeling in jezelf. Vooral op het stuk zelfliefde. Blij zijn met wie je bent met alle mooie en minder mooie kanten. Te leren zien dat, wat jij wellicht als “minder mooi” beschouwd, ook zijn waarde en nut heeft. Het is maar hoe je kijkt. Dit is wellicht weer eens een andere post waard ? Ik ben benieuwd wat jij van bovenstaande tips vindt. Zijn ze nuttig voor jou? Krijg je zo meer inzicht in jezelf? Of heb je wellicht vragen? Laat het mij weten onderaan deze blog. Ik geef je zeker antwoord. Merk jij nu dat je leven uit balans is, dat het je regelmatig meer energie kost dan het je geeft, dat het je niet langer lukt om te blijven teren op je doorzettingsvermogen. Of dat je je niet gelukkig voelt, terwijl je alle reden hebt om het wel te zijn? En lukt het je niet om er zelf verandering in te brengen. Ik kan je helpen de dingen op een rijtje te zetten. Om de keuzes te maken die passen bij jou én ze vervolgens in de praktijk te brengen. Zodat jij jouw drukke leven weer kunt leven vanuit evenwicht en ontspanning. Maak gerust een afspraak via het formulier op de site https://inzichtnaarevenwicht.nl/afspraak-maken/ of stuur een mailtje aan angelique@inzichtnaarevenwicht.nl
door Angelique | 25 september 2019 | Blog
Al die mensen die maar roepen dat je je eigen geluk in de hand hebt. Dat het allemaal goed komt met jouw geluk als je maar hard genoeg wil, als je hard genoeg werkt of wanneer je het maar hard en vaak genoeg het universum in gooit.
Ik word er niet goed van! Écht, het leven is niet maakbaar.
Hooguit een klein beetje. Je kunt natuurlijk dingen doen waarvan blijkt uit onderzoek dat ze je gelukkiger maken. Maar er blijven nog zoveel dingen over waar jij helemaal géén invloed op hebt.
Een economische dip, het verliezen van een baan. Het hebben van een goede gezondheid. Het verliezen van een dierbaren. Je hebt er geen invloed op. Sommige dingen gebeuren gewoon. Soms is het écht een kwestie van pech of geluk.
Maar wij leven in een maatschappij die zó enorm de nadruk legt op de maakbaarheid van ons leven dat we, bewust of onbewust, geloven dat wij schuld hebben als het niet zo gaat als wij dat willen. Jij doet iets fout, je hebt niet hard genoeg gewerkt of gewenst of wat dan ook.
Zo is het leven
En daar gaat het fout! Op deze manier jagen naar geluk maakt je doodongelukkig.
Je kunt er niets aan doen. Het leven is niet alleen maar mooi en zeker niet maakbaar. Maar wanneer jij denkt dat je er iets aan kunt doen. Blijft het dus altijd onrustig in jou. Je zult constant iets “moeten” van jezelf. En je blijft jezelf teleurstellen. Want het gebeurt toch …. of jij nu wel of niet iets doet.
Accepteer dat het af en toe gewoon zwaar bagger is! Dat je pijn hebt, dat je verdrietig of teleurgesteld bent. Dat je er boos van wordt, dat het oneerlijk is en dat je er flink de pest in hebt. Gebeurtenissen zijn er nu eenmaal net als gevoelens. Vertrouw erop dat ze ook weer voorbijgaan. Dat jij het heus wel aan kan.
Ga er niet tegen vechten maar leer er mee te dansen.
Dát is voor mij een belangrijke stap naar een gelukkiger leven. Accepteren dat het af en toe gewoon echt klote is. Je daar in berusten geeft ruimte om er op een positievere manier naar te kijken. Om je over te geven aan de muziek en er mee te kunnen dansen.
En dansen lukt je niet in één keer, je raakt uit de maat, trapt op wat tenen (in dit geval waarschijnlijk die van jezelf ?) maar uiteindelijk lukt het steeds beter.
Zoals ik in het begin zei; ons leven is hooguit een beetje maakbaar. Ik geloof zeker wel in manieren die ons kunnen helpen om een gelukkiger gevoel te ervaren. Ik ben gister naar een lezing geweest van Hein Zegers, een positieve psycholoog, en heb daar mooie inzichten en hulpmiddelen meegekregen die kunnen helpen aan een gelukkiger gevoel. In mijn volgende blog zal ik daar wat over delen want ik pas daar zelf ook best wat van toe.
Maar het blijven oefenen met de danspasjes helpt mij toch het meest. ? Ik vind dat zeker niet makkelijk want ook mijn vechtertje gaat graag aan. Maar het dansen, het meedrijven op de muziek, levert mij wel veel rust op. En daarmee een flinke dosis geluk.
Recente reacties